Przedmiotem raportu jest analiza zja¬wiska credit crunch w gospodarce oraz ryzyka jego wystąpienia i możliwych konsekwencji dla systemu finansowego oraz sfery realnej polskiej gospodarki
Zjawisko credit crunch zostało zdefiniowane w la¬tach 60. ubiegłego wieku jako ograniczenie rozmia¬rów kredytu w gospodarce spowodowane czynni¬kami podażowymi (podaż kredytu) lub popytowymi (popyt na kredyt). W trakcie ostatnich kilkudziesię¬ciu lat definicja credit crunch ulegała przekształ¬ceniom wraz ze zmianami zjawisk, które opisuje. W kolejnych latach pojęcie to zaczęto stosować do opisu kryzysu w sektorze finansowym, powiąza¬nego z kryzysem sfery realnej gospodarki. W osta¬teczności pojęcie credit crunch i pojęcie kryzysu finansowego używane są zazwyczaj zamiennie.
Przyjmując tę konwencję, tzn. traktowania tych po¬jęć jako tożsamych, mamy również świadomość, że w szczegółach kryzysy finansowe mogą różnić się istotnie. Zgodnie z koncepcją H. Minsky’ego kryzys finansowy w gospodarce ma charakter endoge¬niczny, tzn. powstaje w wyniku działania tkwiących w niej sił. Należy jednak podkreślić, że kryzys wywo¬łany epidemią koronawirusa ma nieco inny, specy¬ficzny charakter. Przede wszystkim jego specyfika polega na tym, że został on wywołany czynnikami leżącymi poza gospodarką. Nie oznacza to jednak, że autorzy raportu podzielają pogląd ekonomii klasycznej (nowej ekonomii klasycznej), według której w gospodarce działa naturalny mechanizm przywracający równo-wagę, zaś przypadki naruszenia tej równowagi za¬wsze są spowodowane czynnikami o charakterze egzogenicznym, głównie działalnością państwa, które swoimi decyzjami zakłóca funkcjonowanie skutecznego mechanizmu rynkowego, wytrąca¬jąc gospodarkę ze stanu równowagi. To podejście ma istotne znaczenie z punktu widzenia działań mających na celu likwidowanie skutków kryzysu. W myśl poglądów nowej ekonomii klasycznej za¬sadniczo nie powinno się podejmować działań mających na celu ograniczanie skutków kryzysu oraz pobudzanie gospodarki w celu odzyskiwania jej zdolności rozwojowych. Zwłaszcza ingerencja państwa może, w myśl tych poglądów, przynieść negatywne skutki, gdyż zniekształca funkcjonowa¬nie mechanizmu rynkowego. Autorzy raportu stoją na stanowisku, że warunkiem skutecznego wychodzenia z kryzysu jest aktywna działalność państwa w różnych sferach życia go¬spodarczego i społecznego, oczywiście przy za¬łożeniu, że jest ona prowadzona w sposób przej¬rzysty oraz z zachowaniem wysokich standardów zarządzania publicznego.