Zdolność banków do finansowania gospodarki stała się w ostatnich latach kluczowym zagadnieniem dla polskiej bankowości. Wiąże się to z faktem coraz większych obciążeń zewnętrznych banków, w tym za sprawą podatku bankowego, opłat na rzecz BFG, wzrastających obciążeń z tytuły braku uwzględniania świadczeń fiskalnych w kosztach uzyskania przychodu oraz niewspółmiernie wysokich wymagań w zakresie adekwatności kapitałowej w porównaniu do innych państw Unii Europejskiej oraz sektorów pozaeuropejskich. W efekcie tych obciążeń i wymagań regulacyjnych, systematycznie spadał współczynnik zwrotu na  kapitale, co  obniżyło możliwości pozyskania kapitału i wzrostu działalności bakowej, w szczególności – działalności kredytowej. Pojawiają się coraz to nowe zagrożenia dla rozwoju sektora banków – takie jak dalsze wymogi kapitałowe w ramach MREL, eskalacja regulacji konsumenckich (TSUE-2). Wzrasta również ryzyko prawne związane z walutowymi kredytami mieszkaniowymi, które przekłada się na zwiększanie kosztów finansowych powiązanych z portfelami tych kredytów.

Prace programu w obszarze zdolności banków do finasowania gospodarki koncentrują się na następujących kwestiach:

• wpływ obciążeń zewnętrznych na rozwój banków
• określenie zależności pomiędzy obciążeniami zewnętrznymi banków a ich możliwościami kredytowymi
• instytucjonalny rozwój polskiego sektora finansowego oraz ograniczenia dla długoterminowych możliwości finansowania gospodarki
• sprostanie wymogom MREL

zapewnienie długoterminowego, taniego finansowania dla dostosowań energetycznych w powiązaniu ze strategią Zielonego Ładu